Αν δεν τρωγόταν…

Αν δεν τρωγόταν…

Πέτρος Λάζος (ΝΕΑ ΦΩΤΟ, ΤΕΤΡΑΓΩΝΗ, 11/2021)

Στην Ελληνική πολιτική σκηνή, συχνά πυκνά συναντάμε διάφορους τύπους που, με τη σαθρή δικαιολογία πως θέλουν ν’ αλλάξουν “τα κακώς κείμενα”, προτείνουν διάφορα ευτράπελα και γραφικά οικονομικά μέτρα. Τα οποία έχουν αναφανδόν ιστορικά αποδειχτεί απόλυτα αναποτελεσματικά, αν όχι ανεφάρμοστα, στο συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό τους.

Συνήθως πρόκειται για σοφιστείες, εν αμαρτίαις προφάσεις και αδιάντροπα ψέματα που στοχεύουν μόνο στην εκλογή του ή των “μεταρρυθμιστών”, ενώ οι αλλαγές ξεχνιούνται την επομένη των εκλογών. Αν φυσικά επιτευχθεί ο στόχος της κατάληψης της εξουσίας. Διαφορετικά, ω τι περίεργο, έχουμε επανάληψη. Είτε από τον ίδιο “επαναστάτη” ή εκείνον που το κόμμα εκλέγει για να τον αντικαταστήσει.

Μία περίπτωση που, λόγω σπουδών και επαγγελματικής καριέρας, θα μπορούσε να είναι διαφορετική είναι αυτή του Στέφανου Κασσελάκη. Δυστυχώς όμως, πολύ γρήγορα ο απόφοιτος του Wharton φρόντισε να διαψεύσει τις όποιες ελπίδες είχε δημιουργήσει αρχικά, για μία λογική οικονομικά αντιπολίτευση, με σοβαρές, ορθολογικές προτάσεις και ουσία.

Αλλά δεν είναι μόνος του. Στελέχη της αντιπολίτευσης (όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, π.χ. τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ συνεχίζουν αδιάληπτα να προτείνουν την επιστημονικά αποδεδειγμένη ως αναποτελεσματική, μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα) περιφέρονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, εκτοξεύοντας φιλιππικούς κατά της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής με σοφιστείες και εξωπραγματικά, ουτοπικά και ανεφάρμοστα επιχειρήματα. Τώρα τελευταία μάλιστα, μας προέκυψε και η… άγνοια!

Μόλις προχθές, ο διακεκριμένος νομικός και ακαδημαϊκός, υποψήφιος ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Νικόλας Φαραντούρης είπε σε τηλεοπτικό πάνελ πως “δεν έχει καταλάβει γιατί η υψηλή επενδυτική βαθμίδα επηρεάζει τον Έλληνα και την Ελληνίδα, αφού δεν τρώγεται”!!! Δεν γνωρίζει δηλαδή, με ποιον τρόπο η υψηλή πιστοληπτική ικανότητα της χώρας βοηθά να καλύψει ένας απλός άνθρωπος τις βασικές ανάγκες του!!!

Είναι δυνατόν ποτέ ένας νομικός αυτού του κύρους, ένας ακαδημαϊκός, στέλεχος ενός από τα καλύτερα πανεπιστήμια της χώρας, να μην γνωρίζει τα βασικά περί της πιστοληπτικής αξιολόγησης μιας χώρας; Δηλαδή πως όσο υψηλότερα αξιολογείται μία χώρα, τόσο ευκολότερα και φτηνότερα δανείζεται; Γίνεται να μην γνωρίζει ένας προβεβλημένος επιστήμονας, “με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στο Δίκαιο της ΕΕ, του ανταγωνισμού και των διεθνών συναλλαγών”, δηλαδή με εξ αντικειμένου σοβαρές οικονομικές γνώσεις, ότι όταν μία χώρα δανείζεται εύκολα και φτηνά από τις διεθνείς αγορές, αντίστοιχη μεταχείριση απολαμβάνουν και οι επιχειρήσεις με έδρα την χώρα; Με αποτέλεσμα να έχουν μειωμένα κόστη και άρα να παράγονται προϊόντα σε μειωμένες τιμές;

Ποια πιθανότητα υπάρχει, κάποιος που κατά δήλωσή του έχει εργαστεί ως νομικός σύμβουλος επενδυτικής τράπεζας (δηλ. εξ ορισμού εκφέρει άποψη για μεγάλου όγκου συναλλαγές και πιθανότατα τη σύναψη δανειακών συμβάσεων) να μην αντιλαμβάνεται τον μηχανισμό των επιτοκίων και την αλληλουχία που διέπει την τιμολόγηση προϊόντων και υπηρεσιών με βάση το κόστος χρήματος; Είναι ποτέ δυνατόν “Καθηγητής Ευρωπαϊκού Δικαίου και Δικαίου της Ενέργειας στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς, Κάτοχος της Ευρωπαϊκής Έδρας Jean Monnet στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο Ανταγωνισμού, Ενέργειας και Μεταφορών και Διευθυντής του Μεταπτυχιακού Προγράμματος στη Στρατηγική, Δίκαιο & Οικονομικά της Ενέργειας”, δηλαδή ένα άτομο με εξ ορισμού βαθιές και εκτεταμένες γνώσεις οικονομίας, να μην ξέρει τα βασικά για τον καθορισμό των τιμών και τον ρόλο θεμελιωδών μεγεθών όπως τα βασικά επιτόκια δανεισμού, στη λειτουργία μιας οικονομίας;

Μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι εάν “δεν τρωγόταν” η αξιολόγηση ΒΒΒ-, μεγάλο μέρος της κοινωνίας θα αντιμετώπιζε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πρόβλημα βιοπορισμού;

Δεν γνωρίζω, κατά πόσο είναι δυνατόν! Ειλικρινά δεν ξέρω! Αυτό που ξεκάθαρα καταλαβαίνω όμως, είναι ότι μπορεί να υπάρχουν μόνο δύο πιθανές εξηγήσεις, στη στάση του κυρίου καθηγητή. Είτε:

Α. πραγματικά δεν γνωρίζει, οπότε τίθενται πάρα πολλά ερωτήματα για τις ικανότητες, τις θέσεις που κατέχει και τη δυνατότητα ουσιαστικής προσφοράς του για τη χώρα εφόσον εκλεγεί ευρωβουλευτής, είτε

Β. γνωρίζει πολύ καλά τη σημασία της υψηλής πιστοληπτικής αξιολόγησης αλλά, για δικούς του λόγους, ψηφοθηρικούς ή άλλους, διατείνεται το αντίθετο. Οπότε τίθενται ακόμη περισσότεροι προβληματισμοί για την αξία της υποψηφιότητάς του.

Τρίτη εκδοχή, δεν μπορώ να φανταστώ. Θεωρώ σωστό όμως, να προσθέσω ως στοιχείο αξιολόγησης του ανδρός (όποια αξία κι αν έχει αυτό), ότι παλιότερα έχει εργαστεί ως μετακλητός σε κρατικές θέσεις υπό κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας!

Από εκεί και πέρα, ποια από τις δύο παραπάνω εξηγήσεις ισχύει, αφήνεται απολύτως στη δική σας κρίση…

Πέτρος Λάζος

[email protected]

Διαβάστε ακόμα: