Witold Jurasz: jakie szyfrogramy wysyłają dziś ambasadorowie z Warszawy

Witold Jurasz

Ze wszystkich ambasad w Warszawie szefujący im ambasadorowie lub chargé d’affaires wysyłają dziś do swoich stolic szyfrogramy, w których próbują wyjaśnić swoim centralom to, co się dzieje w Polsce. Szyfrogramy co do zasady powinny być krótkie. Tym razem krótką szyfrówkę wyśle jednak tylko ten ambasador, który zrezygnuje z opisu tego, co się dzieje, a czego i tak przecież nikt nie zrozumie i przejdzie od razu do wniosków.

Jego depesza może wyglądać np. tak: “Polska jest na granicy kryzysu konstytucyjnego, a prawdopodobieństwo zamieszek rośnie z każdym dniem. Polskie elity polityczne są skrajnie niedojrzałe, czego wyrazem jest fakt, iż przerzucają się argumentami prawnymi, podczas gdy sytuacja jest tak napięta, że kryzys można rozwiązać wyłącznie metodami politycznymi. Rzecz w tym, że kompromis polityczny jest całkowicie niemożliwy, a obie strony wydają się zainteresowane jak najdalej idącym podgrzewaniem atmosfery”.

Ambasador Rosji zapewne dodaje “Powyższa sytuacja jest optymalna z naszego punktu widzenia. Polska może znaleźć się w stanie paraliżu, co całkowicie zmarginalizuje ją również w kontekście ukraińskim”. Rezydent rosyjskich służb do szyfrogramu dodaje swoją notatkę z wnioskami o premie. Dla podwładnych i dla agentury.

Ambasador USA z kolei zapewne dodaje: “Paraliż państwa polskiego jest nam o tyle na rękę, że de facto czyniąc z Polski państwo upadłe, uniemożliwia jej prowadzenie polityki zagranicznej, a tym samym zbalansowanie relacji z USA relacjami z jej europejskimi sojusznikami. Z drugiej strony kryzys i towarzyszące mu ryzyko eskalacji włącznie z ryzykiem zamieszek osłabia Zachód w stosunku do Rosji”.

Nuncjusz Apostolski zapewne dodaje, że “kryzys w Polsce mógłby być okazją do odzyskania przez Kościół Powszechny autorytetu, ale wymagałoby to interwencji dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej, gdyż Kościół w Polsce jako taki kojarzony jest z jedną ze stron sporu”.

Ambasador jakiegoś afrykańskiego lub latynoamerykańskiego państwa, dla którego Polska nie jest istotnym partnerem i który trafił na placówkę w Polsce, co miało być nagrodą przed emeryturą za lata służby i który liczył, że nie będzie musiał pisać żadnych szyfrówek, zadaje zaś sobie pytanie, czy nie lepiej jednak było zostać ambasadorem w jakiś innym kraju.